Έχει αρχίσει να βρέχει, μικρές δροσερές ψιχάλες που μουσκεύουν τα ρούχα μας. Η αίσθηση που προσφέρουν είναι μοναδική. Με κοιτάς και χαμογελάς. Τα κατάξανθα μαλλιά σου έχουν βραχεί. Φαίνεσαι τόσο οικεία σε αυτή τη κατάσταση. Πόσο λίγος αισθάνομαι για την δική σου αγάπη. Σε κοιτώ και μειδιώ. Το πανέμορφο πρόσωπό σου παίρνει μια έκφραση απορίας: «Τι είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς τόσο υπέροχα;»… Θέλει και ερώτημα; «Εσύ φυσικά…»
Καθόμαστε μαζί στην αμμουδιά. Και αισθανόμαστε την βροχή να μαστιγώνει τα σώματά μας όλο και με ταχύτερούς ρυθμούς. Είμαι έτοιμος να αποδεχτώ ότι δεν θα σε δω ποτέ με την ανατολή του ηλίου. Έχει αρχίσει να ξεπροβάλει τις πρώτες ακτίνες οι οποίες σκίζουν ελαφριά τα σύννεφα που προσφέρουν την αναζωογονητική αύρα τους. Δεν λέω τίποτα. Απλώς περιμένω να σε δω να φεύγεις και να με χαιρετάς… Αλλά εσύ είσαι τόσο, μα τόσο απρόβλεπτη!

«Σήμερα θέλω να με πας στις αμυγδαλιές, να δω τι κρύβουν στο τέλος του διαδρόμου που έχουν αυτοβούλως στρώσει με τους ανθούς τους». «Μα δεν καταλαβαίνω, εσύ ποτέ δεν ήθελες να μείνουμε μαζί το πρωί. Και το σεβάστηκα! Μάλιστα αυτή τη στιγμή ήμουν έτοιμος να σου πω ότι δε με νοιάζει εάν θα σε δω ποτέ στο φως της υπέροχης ημέρας!» Και τότε καταλαβαίνω. Η ομορφιά που υπέθετα ότι είναι τόσο μακρυά μου, είναι τόσο μα τόσο κοντά μου. «Είσαι!»… «Ναι…» μου απαντάς… και τότε δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Νοιώθω ότι είμαι ένας τρελός, ένας παρανοϊκός άνθρωπος που η αθλιότητα της ψυχής του τον έχει παρασύρει σε αυτά τα μονοπάτια…. Αλλά τότε δεν ήξερα… τώρα ξέρω… Και μου φτάνει, μου είναι αρκετό. Γιατί έψαχνα την ομορφιά μακρυά από εμένα; Και δεν έβλεπα…την ομορφιά της καρδιάς μου; αλήθεια, πόσο όμορφη καρδιά έχω; Και πόσο πονόψυχη; Μου έδειχνε κάθε μέρα όλο και περισσότερο αυτό που δεν μπορούσα να δω… αλλά δεν μπορούσα, δεν ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω την ίδια μου την καρδιά στο φως της ημέρας… Φοβόμουν. Αλλά τώρα ξέρω, και δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο… Τώρα μπορώ να συνεχίσω! Και θα συνεχίσω! Χωρίς φόβο και δισταγμό. Γιατί τώρα ξέρω το μεγαλείο και την ομορφιά της ίδιας μου της ψυχής. Τώρα ξέρω τι μπορώ να δώσω και πόσο τυχερός θα είναι αυτός που θα καταφέρει να το εκλάβει και να το κατανοήσει. Είμαι ένας τυχερός άνθρωπος που κατάφερε να αποκαλύψει τα μυστικά της ίδιας του της καρδιάς…

«Τι κάνετε μέσα στη βροχή; Είστε καλά; Είδα το αυτοκίνητό σας στην άκρη του δρόμου και ανησύχησα…». Μια υπέροχη οπτασία ξεπρόβαλε ξαφνικά μπροστά μου. γιατί όταν αρχίζεις να πιστεύεις στα θαύματα, τότε τα θαύματα γίνονται μπροστά στα μάτια σου… Σίγουρα θα έχεις διαβάσει τα μυστικά της καρδιάς σου. Σίγουρα….